Therapie

Therapie is een leerproces van de cliënt zelf, ondersteund en begeleid door de therapeut, en gericht op de persoonlijke groei en ontwikkeling van de cliënt. De therapeut is medeverantwoordelijk om de cliënt vanuit zijn professionaliteit tot inzicht en bewustwording te brengen, en aan te zetten om zichzelf te ontwikkelen tot zelfstandigheid. Het is de verantwoordelijkheid van de cliënt om zich tot zelfstandigheid te willen ontwikkelen, zodat hij/zij door de therapie ook werkelijk verandert, groeit en autonoom wordt.

Ik maak gebruik van een integratieve therapie. Dat wil zeggen dat ik verschillende therapievormen inzet, die aansluiten bij de persoonlijke situatie van dat moment; daarbij wordt aandacht en ruimte geboden voor zowel het hier-en-nu als voor het verleden.

Mensen kunnen gevoelens als angst, schuld, schaamte, boosheid, jaloezie en verdriet ervaren, of lichamelijke ervaringen hebben als hoofdpijn en het vastzitten van spieren, maar de oorzaken daarvan en de situaties waarin zij zich voordoen zijn voor iedereen anders. Er is geen standaardrecept om daarmee om te gaan. Een mens is en blijft uniek.
Daarom gebruik ik afhankelijk van de individuele behoefte van de cliënt ook diverse verwerkingsvormen. Naast het voeren van gesprekken kan dat zoal zijn: schrijven, werken met verhalen, schilderen, tekenen of beeldcommunicatie waarbij de cliënt een eigen situatie met behulp van beeldmateriaal neer zet.
Ook geef ik soms eenvoudige lijfelijke opdrachten, zodat de cliënt leert voelen wat er in zijn binnenste leeft.
Dit zijn middelen om de communicatie verder te helpen, zodat de cliënt de psychische moeilijkheden kan structureren en hanteren. Het doel is dat problemen opgeheven of verminderd worden.

In de therapie is er daarom aandacht voor de totale mens, zowel de geestelijke als de lichamelijke zijde. Gesprekken zijn een belangrijk onderdeel in de therapie, maar daarnaast schenk ik ook aandacht aan de fysieke kant. Lichamelijke klachten, waarneembaar of niet, zijn vaak belangrijke aanknopingspunten om verder te komen. Want wanneer iemand zijn innerlijk niet (meer) kan duiden, gaat het lichaam spreken om gehoor te vinden.